In een wereld waar er zoveel verdeeldheid lijkt te zijn, is deze vraag relevanter dan ooit.

Er is een krachtig concept dat voor velen nog onbekend is, maar wat mij betreft van de daken geschreeuwd mag worden – ‘ruimte scheppen’ genoemd.

“Ruimte scheppen” heeft te maken met hoe we op anderen en hun gedrag en gedachten reageren. Normaliter beoordelen we onmiddellijk en onbewust alles wat iemand doet of zegt, ons zelf inclusief. En vervolgens reageren we van uit ons ingebakken overtuigingenpatroon. Als je echter ‘ruimte schept” dan sta je hen toe om te zijn wie ze zijn: dat is namelijk precies de manier die bij hun ontwikkeling hier en nu past. Je laat hen toe precies zoals ze zijn, en waardeert dit i.p.v. het af te keuren of te willen bijschaven.

Een van de mooie bijproducten van het leren om “ruimte te scheppen”, is dat we de onmogelijke normen waaraan we onszelf houden, beginnen los te laten. We beginnen zachter voor onszelf te zijn. Dit is waar echte groei ontstaat.

Neem bijvoorbeeld de ervaring van Anneke. Zij ontwikkelde op haar 21ste de eetstoornis Boulimia. De redenen hiervoor, achteraf duidelijk aanwijsbaar, was een voor haar enorm stressvolle periode thuis en in haar studie. Ze voelde alsof op deze manier omgaan met eten de enige manier was om in ieder geval iets in haar leven volledig zelf te kunnen controleren. Gelukkig had Anneke een goede vriendin, Marike, die haar aparte gedrag opmerkte en haar erop aansprak. Het was voor Anneke een enorme opluchting om alles aan Marike op te biechten. Marike deed toen onbewust precies het juiste: gewoon “ruimte scheppen” en Anneke’s verhaal er laten zijn. Door niet te oordelen en gewoon er te zijn lukte het Anneke om zelf uit de vicieuze cirkel te komen.

Want dat is de kracht van ‘ruimte scheppen’: als je geest stil genoeg is en je gewoon aanwezig bent, kan iemand anders los komen van zijn or haar lijden. Als ze er klaar voor zijn.

We hebben geen moreel recht nog verplichting om hun lijden weg te nemen. Maar we kunnen een omgeving scheppen die zo ruim is dat iedereen om ons heen vrij kan komen die er klaar voor is.

Dat is wat je kunt bieden. Met dit doel voor ogen kun je ervoor kiezen om aan jezelf te werken.

Als dit verhaal je geïnspireerd heeft en je wilt dieper ingaan op het ‘ruimte scheppen”, lees dan het artikel ‘Je hersenen herprogrammeren” of meld je aan voor ‘de praktische basiscursus ‘Veerkracht en zelfgenezing.

Wat als we, in plaats van onze geest de vrije loop te laten met al die oordelen en al die ideeën van hoe de dingen in ons hoofd zouden moeten zijn, gewoon grenzeloos zouden worden? Zo ruim dat we anderen helpen om vrijer te worden – of zelfs onszelf bevrijdden?

Wat als we de rommel van repetitieve, angstige gedachten gingen opruimen en gewoon waarnemen wat er nu is? Gewoon ‘zijn’?

Genoeg om mee aan de slag te gaan. Als je nog meer wilt heb ik hier nog een leuke opdracht voor je:

Ongeacht wat je volgende interactie ook is: zorg dat je zo aanwezig en ‘ruimte scheppend’ mogelijk bent. Denk niet na over wat je hierna gaat zeggen of hoe je zou moet reageren. Kijk wat er naar boven komt als je jezelf los maakt van vooroordelen en automatisch-pilootachtige reacties.

Hoe voelt dit?
Hoe voelt de ander zich in deze ruimte?
Wat gebeurt er eigenlijk in het hier en nu als je stil genoeg bent om te luisteren?
Wat ontstaat als je echt ruimte maakt voor wat dan ook om te gebeuren?

Ik hoor het graag!

Blijf nieuwsgierig,