Ik heb de laatste tijd veel gelezen en nagedacht. Over geluk, gelukkig zijn en wat het voor mij betekent. In een boek van Roy Martina vond ik 3 niveaus van gelukkig zijn, die mijn overpeinzinen erg goed samenvatten.
Er zijn pakweg drie niveuas van geluk:
Niveau 1: Competetief geluk
Wij vinden het in sport, zaken, oorlog, wetstrijden, gokken, studeren en zovoort. We voelen ons gelukkig als we van anderen winnen. We zijn heel blij als ons bedrijf de concurrentie verplettert, als we betere cijfers halen dan onze medestudenten enzovoort. Deze vorm van geluk is altijd vergankelijk en kan zich vroeg of laat ook tegen ons keren. Sommige mensen blijven op dit niveau steken en kunnen heel ongelukkig en destructief worden als ze van anderen verliezen. Ze beschouwen dat als de allerergste mislukking. Dergelijke successen zijn altijd van korte duur, omdat er altijd weer een nieuw gevecth komt da men moet winnen. Dit is de laagste vorm van geluk.
(deze vorm verklaart het succes van alle films en boeken die gaan over oorlog, liefdesperiekelen en vechten).
Typerend voor dit niveau is dat concurrentie belangrijp en soms wel overhersend is, en dat men anderen hiets goeds gunt.
We zien dit ook bij rechttszaken: mensen worden heel verbitterd als ze het gevoel hebben dat iemand die hun onrecht heeft aangedaan, niet genoeg wordt gestraft of zelfs op vrije voeten komt. Hun hele leven kan erdoor worden vergald en verzuurd.
Niveau 2: Voorwaardelijk geluk
Dit komt vaker voor. We zijn erg gelukkig als we jong, gezond en sterk zijn, er goed uitzien en vol energie zitten. We worden depressief als de symptomen van de ouderdom zich aankondigen. We zijn gelukkig als on kind wordt geboren en ongelukkig als blijkt dat het een naar ventje is of een puber die tegen ons in opstand komt. We zijn blij met onze vrienden zolang die aardig tegen ons zijn, maar vaak verdrijnt de vriendschap als ze ons iets vertellen wat we liever niet horen of wanneer we horen dat ze iets onaardigs over ons hebben gezegd. Als we verlieft zijn, is alles fantastisch, maar een paar jaar later zijn we wat kritischer en minder geestdriftig. Voorwaardelijk geluk blijft dan ook niet bestaan en voreg of laat ontdekken we dat de dingen niet zo waren als we dachten en worden we ongelukkig met wat we hebben. De meest voorkomende vorm van liefde die bitter gaat smaken, is die waarbij de ene mens gul en trouw in zijn of haar relatie is en de andere slechts neemt en nooit ies teruggeeft.
Als het geven niet onvoorwaardelijk geschied, ebrust het niet op liefde ne aceptatie. Als we weten dat we iets geven om iets terug te krijgen, is dat in orde, maar we moeten daar wel heel duidelijk in zijn en ons precies aan onze eigen voorwaarden houden. Of we geven vanuit de volheid van ons hart, of we zeggen heel duidelijk waar het ons om te doen is, zodat de ander weet wat er van hem/haar wordt verwacht.
Niveau 3: Gelukszaligheid/bliss
In dit geval hebben we geen invoer of stimulans van buiten af nodig om ons gelukkig te voelen en innerlijke vrede te bereiken. We hebben het feit dat we feilbare, sterfelijke menselijke wezens zijn geaccepteerd en we aanvaarden en verwelkomen veranderingen, de dood en het lijden. We voelen ons kalm bij zowel plezier als problemen en zijn niet geboden aan resultaten, maar genieten van het feit dat we volledig leven. We zijn dankbaar voor alle zegeningen en ervaringen die we terenkomen op ons pad en hebben vrede met onszelf en met anderen. We laten de behoefde die we hebben om te oordelen of gelijk te hebben, varen en we vergeven gemakkelijk. We leren begrijpen dat we één zijn met het universum; we zijn één met alles wat bestaat, met onze Schepper, met ons hele zijn. Meestal verkeren we in het turbulentievrije gebied (Stillpoint) waar we voelen wie we zijn. De Stillpoint is het ogenblijk in de tijd en ruimte waar geen tijd en geen innerlijk rumoer of innerlijke verwarring bestaan en waar we één worden met het nu, dat tijdloos is. Dat is het ogenblik van volkomen innerlijke vrede en harmonie en het gevoel van verbinding en oneinigheid. Dat is het ogenblik waarin we ons in iedere lichaamscel realiseren dat we in wezen volmaakt zijn en dat on hele levensdoel eruit bestaat om deze plaats van vrede te vinden, zonder innerlijk rumoer en disharmonie. Door ons in ons hart met deze plaats te verbinden, verlichten we ook anderen bij hun zoektocht naar de plaats waar zij het beste kunnen vertoeven. Deze innerlijke verbinding verlicht de ruimte om ons heen en brengt een kettingreactie op gang die van grote invloed is op vele anderen. Die helpt het zich te bevrijden van hun innerlijke disharomonien.
Gelukszaligheid is de stilte der volmaaktheid, het spectrum van alles wat bestaat, zoals het zonlicht alle kleuren bevat. In gelukszaligheid bestaan geen grenzen; zodra we beperkingen of turbulentie ervaren, zijn we uit die heerlijke toestand geraakt; buiten ons Stillpoint.
Ik vind het fascinerend om er zo over na te denken: dat je in feite werkelijk niet veel nodig hebt om gelukkig te zijn….al zeg ik zelf nog ‘niet veel’, want ik kan me (nog) niet voorstellen hoe dit moet werken als je echt geen huis hebt om in te wonden en geen eten om te nuttigen…
Deze gedachten over geluk bieden een mooie basis voor het thema van volgende week:
De Drie Bewustzijnsniveaus.
Referentie
Roy Martina: Emotioneel evenwicht. 2000.